Pacjent może uzyskać odszkodowanie za błąd ortopedy

Lekarz ortopeda zajmuję się przede wszystkim schorzeniami narządów układu ruchu. 

Liczną grupę pacjentów stanowią osoby, które doznały nagłych urazów. Równie często ortopedów odwiedzają pacjenci cierpiący na przewlekłe schorzenia kręgosłupa lub dużych stawów. 

Według danych statystycznych prezentowanych przez Naczelną Izbę Lekarską w 2022r. w Polsce jest 4435 lekarzy ortopedów czynnie wykonujących swój zawód. 

Eksperci WHO donoszą, że ryzyko zgonu związanego z podróżą samolotem wynosi 1 do 3 milionów.

Ryzyko zgonu w następstwie możliwego do uniknięcia błędu medycznego lekarza wynosi 1 do 300.

Statystyka jest zatrważająca. W dużym uproszczeniu można stwierdzić, że duża część pacjentów narażona jest na powstanie szkody wskutek błędu medycznego. Część z nich realnie zostanie pokrzywdzona przez błąd lekarski, wówczas pacjentowi przysługuje prawo do zadośćuczynienia i odszkodowania za błąd ortopedy.

Jakie błędy popełniają ortopedzi? 

Błąd medyczny w wykonaniu lekarzy najczęściej dotyczy błędu diagnostycznego i terapeutycznego. Rzadziej zdarzają się błędy organizacyjne. 

W polskim porządku prawnym nie istnieje rejestr błędów medycznych. Nie można więc z wystarczającą pewnością wskazać konkretnych statystyk. Niemniej jednak, co wynika z analizy orzecznictwa oraz z uwarunkowań specjalizacji jaką jest ortopedia, można wysunąć wniosek, że najczęściej błędy lekarskie dotyczą:

• błędnej diagnozy skręcenia/zwichnięcia stawów
• braku właściwego leczenia złamania, co prowadzi do niewłaściwego zrostu kości
• braku wdrożenia terapii przeciwzakrzepowej 
• wdrożenia niezgodnego z wiedzą medyczną leczenia- na wokandach sądowych pojawiają się sprawy, w których lekarze bez potrzeby unieruchamiają kończynę w gipsie
• nienależytej staranności w trakcie zabiegu operacyjnego artroskopii 
• błąd medyczny diagnostyczny w zakresie badania RTG
• niewłaściwe zebranie wywiadu, błędnie wykonane badanie przedmiotowe lub podmiotowe
• brak należytej kontroli pooperacyjnej 

Odszkodowanie za błąd ortopedy należy się osobie poszkodowanej przez błąd lekarski. 

Odszkodowanie za błąd ortopedy- czego można się domagać?

Pacjentowi poszkodowanemu przez błąd medyczny przysługuje roszczenie o:

• zadośćuczynienie za doznaną krzywdę
• zadośćuczynienie z tytułu naruszenia praw pacjenta
• odszkodowanie 
• rentę 

Zadośćuczynienie, o którym mowa powyżej ma charakter subiektywny, ocenia się jego wysokość na podstawie fizycznej i niefizycznej krzywdy jaką poniósł pacjent poszkodowany przez błąd lekarski. 

Odszkodowanie zależne jest od faktycznie poniesionych lub dających się przewidzieć kosztach, które pacjent poniesie w przyszłości. 

W ramach odszkodowania pacjent ma prawo domagać się zwrotu:

• kosztów leczenia
• kosztów dojazdów
• wydatków poniesionych na adaptację pomieszczeń
• innych kosztów, które pozostają w związku z doznaną szkodą
• utracone dochody 

W ramach roszczeń rentowych wyróżnia się:

• rentę z tytułu zwiększonych potrzeb
• rentę z tytułu niezdolności do pracy 

Pierwsza z wymienionych uwzględniać może wszelkie dodatkowe koszty, które poszkodowany pacjent ponosi w danym czasie, a które spowodowane są przez błąd medyczny. 

Będą to więc w szczególności:

• koszty leków czy suplementów
• wydatki ponoszone na dodatkowe leczenie, min. rehabilitacje
• koszty specjalnego żywienia 

Druga z wymienionych rent jest ściśle związana z niezdolnością do pracy, która może być tymczasowa lub stała. 

W ramach zadośćuczynienia i odszkodowania pacjent może domagać się rekompensaty szkody rozumianej szeroko, kompleksowo. 

Nie każde postępowanie lekarza, które wydaje się być błędem medycznym jest nim w rzeczywistości 

Błąd lekarski ujmowany jest wąsko jako działanie lub zaniechanie lekarza w sferze diagnozy i terapii sprzeczne z zasadami wiedzy medycznej w zakresie dla lekarza dostępnym (wyrok SN z 1 IV 1955 r., IV CR 39/54, OSN 1957/1, poz. 7).

Literatura jak i orzecznictwo sądów ukształtowały swoisty wzorzec dobrego lekarza, według którego od lekarza wymaga się przede wszystkim należytej staranności. 

Wzorzec ten:

• ma charakter obiektywny i zarazem abstrakcyjny. Zachowanie lekarza powinno być zgodne z ustalonym modelem, z jego wiedzą i doświadczeniem z jednoczesnym poszanowaniem ustalonej wiedzy ogólnej
• jest jednocześnie zmienny  w zależności od tego, jakiej specjalizacji medycznej dotyczy. W przypadku, gdy lekarz podejmuje się czynności, do których kwalifikowany jest wyłącznie specjalista, jego zachowanie podlegać więc będzie ocenie według wzorca przyjętego dla specjalisty

Odnosząc powyższe do rozważań na temat błędów lekarzy ortopedów należy uznać, że błąd medyczny wystąpi wówczas, gdy:

• lekarz pomimo ustalonych wzorców działania podejmuje inne działania, które nie przyczyniają się do poprawy zdrowia pacjenta
• lekarzowi można przypisać winę
• błąd medyczny skutkuje pogorszeniem stanu zdrowia pacjenta 

Obrazowym przykładem będzie postawienie błędu diagnostycznego

Jeżeli lekarz ortopeda na podstawie wyników badania RTG, na których widoczne jest złamanie kości postawi błędna diagnozę, która skutkować będzie wdrożeniem leczenia zachowawczego zamawia operacyjnego, to działanie takie należy uznać za błąd medyczny.

Jeżeli to samo zdjęcie nie dałoby obrazu złamania, a badanie fizykalne, wywiad z pacjentem i okoliczności, w których doszło do urazu nie dawałyby podstaw do uznania, że doszło do złamania kości, to nie można przypisać lekarzowi winy. 

Nawet jeżeli do złamania by doszło. 

Lekarz bowiem postępuje według ustalonych procedur, ma do dyspozycji konkretne możliwości.

Jego zachowanie ocenia się według należytej staranności, nie zaś niemożliwej do osiągnięcia nieomylności.

Osobie poszkodowanej przez błąd medyczny należy się odszkodowanie za błąd ortopedy

Unieruchomienie pacjenta sprzyja zakrzepicy 

Zabiegi wykonywane przez lekarzy ortopedów często wiążą się z unieruchomieniem pacjentów. 

Świadczenia zdrowotne udzielane w obrębie kończyn dolnych wymuszają ich oszczędzanie, pacjent porusza się z mniejszą częstotliwością, lub otrzymuje zalecenia leżącego trybu życia.

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa i związana z nią zatorowość płucna występują stosunkowo często, jest to stan bezpośrednio zagrażający życiu pacjenta. 

Choroba szczególnie groźna jest dla pacjentów, którzy przez długi czas unieruchomieni są w łóżku. Niemniej jednak jakiekolwiek urazy w obrębie kończyn dolnych mogą skutkować powstaniem choroby zakrzepowej. 

Bezpośrednią przyczyną zakrzepicy jest tworzenie się skrzeplin krwi, które utrudniają lub całkowicie blokują przepływ krwi.

Według czynników ryzyka, leczenie przeciwzakrzepowe powinno być stosowane szczególnie u osób:

• powyżej 40 roku życia
• które doznały urazów wielonarządowych
• pacjentów po załamaniach kości długich kończyn dolnych dolnych 
• z przedłużającym unieruchomieniem

Analiza orzecznictwa sądów powszechnych pozwala na stwierdzenie, że pomimo obowiązujących w ortopedii standardów, lekarze odstępują od stosowania profilaktyki przeciwzakrzepowej, co rodzi dla pacjenta poważne konsekwencje. 

• Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu – I Wydział Cywilny z dnia 7 grudnia 2018 r.
  (sygn. akt I ACa 189/18)

Pacjent został przyjęty na oddział ortopedii z powodu nawrotowych zwichnięć rzepki stawu kolanowego. 

W wywiadzie wcześniejsze zabiegi ortopedyczne.

Przeprowadzono zabieg otwartej rekonstrukcji więzadła

Sąd na podstawie opinii biegłych ustalił, że w przypadku unieruchomienia kończyny zaleca się bezwzględne stosowanie profilaktyki przeciwzakrzepowej przynajmniej przez 14 dni z zaleceniem jej wydłużenia do 30-35 dni, Zaleca się także stosowanie profilaktyki przeciwzakrzepowej w przypadku unieruchomienia w opatrunku gipsowym lub w ortezie do czasu usunięcia unieruchomienia.

Lekarz nie wydał pacjentowi stosownych zaleceń co do stosowania terapii przeciwzakrzepowej, co doprowadziło do powstania choroby zagrażającej życiu pacjenta.

Sąd orzekł odszkodowanie w wysokości 70.000 zł. 

Przykłady orzecznictwa sądów powszechnych 

1. Wyrok Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 3 listopada 2017r. (sygn. akt I C 541/15)

Powódka doznała urazu kończyn skutek wypadku. Została przewieziona do szpitala, gdzie wykonano badanie RTG kończy dolnej prawej. 

Wyniki badania obrazowego pozwoliły ustalić diagnozę- złamanie kości śródstopia. Wdrożono leczenie- założono opatrunek gipsowy. 

Kolejnego dnia powódka z uwagi na silny ból kończyny ponownie udała się do szpitala. Zdjęto gips, odnotowano silną opuchliznę oraz wystąpienie pęcherzy z płynem surowiczym. 

Wykonano kolejne badanie RTG które wykazało oprócz pęknięcia kości śródstopia także pęknięcie w obrębie kości piętowej. 

Sąd ustalił, że powódka pomimo trwającego wiele lat i bolesnego leczenia nie odzyskała pełnej sprawności.

Biegli wsypujący w sprawie ustalili, że: błąd medyczny polegał na nierozpoznaniu złamania kości piętowej współistniejącego ze złamaniem kości śródstopia. Błąd miał przede wszystkim charakter diagnostyczny 

Sąd uznał, że kwota 50.000 zł. tytułem zadośćuczynienia zrekompensuje krzywdę doznaną przez powódkę. 

2. Wyrok Sądu Rejonowego dla Łodzi- Widzewa z dnia 21 lutego 2017r.  (sygn. akt II C 67/15)

Powódka doznała urazu wskutek wypadku, udała się do szpitala. Lekarze postawili diagnozę skręcenia stawu skokowego i zaopatrzyli kończynę powódki w szynę gipsową. 

W trakcie wizyty kontrolnej lekarz stwierdził złamanie wewnętrznej kości stopy i zalecił dalsze leczenie. 

Powódka udała się do prywatnego gabinetu celem konsultacji. 

Lekarz obalił diagnozę postawioną w szpitalu, zalecił pilne zdjęcie gipsu. 

Biegli występujący w sprawie ustalili, że w trakcie leczenia powódki popełniony został diagnostyczny błąd medyczny.

Polegał na błędnym rozpoznaniu złamania. 

Założenie gipsu i niewłaściwe leczenie po wizycie w szpitalu nie wpłynęło jednak na zdrowie powódki. 

Sąd uznał, że zadośćuczynienie w wysokości 5.000 zł. zrekompensuje szkody natury psychicznej, których doznała powódka. 

3. Wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi – II Wydział Cywilny z dnia 7 marca 2016 r. (sygn. akt II C 432/15)

Powódka została przyjęta do szpitala celem wykonania zabiegu artroskopii kolana lewego. 

Lekarz pozwanego szpitala wykonał niezbędne badania, pobrał od powódki blankietową zgodę na zabieg w obrębie lewej kończyny dolnej.

Z uwagi na błędnie wypełnioną dokumentację medyczną, brak zapoznania się z historią choroby lekarz operator przeprowadził zabieg prawego kolana. 

Sąd na podstawie opinii biegłych występujących w sprawie ustalił, że w prawym kolanie występowały zmiany zwyrodnieniowe i co do zasady kolano mogło zostać zoperowane.

Z uwagi na brak dolegliwości zgłaszanych przez powódkę, pomimo prawidłowo wykonanej operacji, zabieg ten był jednak nieuzasadniony. 

Ostatecznie powódce nie wykonano operacji na lewej kończynę dolnej. 

Powyższe działania lekarza sąd uznał za błąd medyczny. 

Sąd przyznał powódce 60.000 zł. tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz odszkodowanie,w wysokości 330 zł. na które złożyły się: 

• koszty opieki w wymiarze 2 godzin dziennie przez 45 dni
• koszty badania USG
• koszty leków

4. Wyrok Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 30 października 2020r. ( sygn. akt I C 2862/17)

Powódka doznała urazu w przebiegu wypadku mającego miejsce w domu. ZRM przewiózł pacjetnkę do szpitalnego oddziału ratunkowego. 

Powódka skarżyła się na ból biodra, na które upadła w przebiegu wypadku. 

Lekarz zlecił wykonanie badania RTG, które jak ustalili biegli uczestniczący w procesie było nieczytelne. Pomimo złej jakości diagnostyki obrazowej lekarz wdrożył postępowanie zapobiegawcze. 

Powódka otrzymała diagnozę: powierzchowny uraz biodra z zaleceniem stosowania leków przeciwbólowych. 

Po kilku tygodniach powódka stawiła się na wizytę kontrolną, lekarz wykonał diagnostykę obrazową i potwierdził diagnozę szpitalną.

Powódka była poddana rehabilitacji, skarżyła się na nieustający ból, poruszała się wyłącznie za pomocą balkonika lub kul łokciowych. 

Niespełna dwa lata po urazie pacjentka konsultowana była przez lekarza ortopedę, który na podstawie diagnostyki obrazowej rozpoznał zrośnięte złamanie szyjki kości udowej. 

Biegli występujący w sprawie ustalili, że w postępowanie lekarzy było niezgodne z wiedzą medyczną. 

Błąd medyczny polegał na nieprawidłowej diagnozie i nierozpoznaniu złamania kości udowej. 

W przebiegu leczenia więc wystąpił błąd lekarski diagnostyczny i terapeutyczny. 

Brak właściwego leczenia i samoistny zrost złamania doprowadziły do skrócenia kończyny o 3 cm. 

Powódka w ramach odszkodowania za błąd ortopedy otrzymała 68.500 zł.

Prawnicy kancelarii TZLAW pomogą Państwu uzyskać odszkodowanie za błąd ortopedy. Dzięki wieloletniemu doświadczeniu wywalczymy należne świadczenie za błąd lekarski.