Brak właściwej diagnostyki przed rozpoczęciem leczenia protetycznego jako naruszenie zasad prawidłowej protetyki — analiza z orzeczeniami sądów powszechnych

Brak właściwej diagnostyki przed rozpoczęciem leczenia protetycznego może prowadzić do licznych komplikacji zarówno dla pacjenta, jak i dla lekarza stomatologa. Diagnostyka stanowi fundament każdego skutecznego planu leczenia w stomatologii protetycznej. Bez odpowiedniego zrozumienia stanu zdrowia jamy ustnej pacjenta, ryzyko niepowodzeń terapeutycznych znacząco wzrasta.

Zgodnie z polskim prawem, lekarz stomatolog jest zobowiązany do przeprowadzenia szczegółowej diagnostyki przed podjęciem jakiejkolwiek interwencji medycznej. W myśl art. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz.U. z 2021 r. poz. 790), lekarz ma obowiązek wykonywać zawód zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej oraz zgodnie z:

• dostępnymi metodami i środkami:
  • zapobiegania,
  • rozpoznawania,
  • leczenia chorób,
• zasadami etyki zawodowej.

Niedopełnienie tego obowiązku może być uznane za błąd w sztuce medycznej, co pociąga za sobą odpowiedzialność prawną.

Odpowiedzialność prawna lekarza

Brak właściwej diagnostyki przed rozpoczęciem leczenia nie tylko stanowi poważny błąd w sztuce medycznej. Może być także traktowany jako naruszenie praw pacjenta. W Polsce prawa pacjenta są chronione przez szereg przepisów prawnych. Ich naruszenie może prowadzić do odpowiedzialności cywilnej, karnej oraz zawodowej dla lekarza.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz.U. z 2020 r. poz. 849), pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom aktualnej wiedzy medycznej. Oznacza to, że każdy pacjent powinien być diagnozowany i leczony z zastosowaniem nowoczesnych i uznanych metod. Mają być one odpowiednie do jego stanu zdrowia. Brak odpowiedniej diagnostyki przed leczeniem protetycznym narusza to prawo, ponieważ pacjent nie otrzymuje świadczeń zdrowotnych na najwyższym możliwym poziomie.:

Ponadto art. 9 ust. 2 tej samej ustawy mówi, że pacjent ma prawo do informacji o:

• swoim stanie zdrowia,
• rozpoznaniu,
• proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych,
• następstwach ich zastosowania lub zaniechania,
• wynikach leczenia,
• rokowaniach.

Brak właściwej diagnostyki uniemożliwia lekarzowi pełne poinformowanie pacjenta o jego stanie zdrowia i dostępnych opcjach leczenia. Jest to kolejnym naruszeniem praw pacjenta.

Naruszenie praw pacjenta poprzez zaniedbanie diagnostyki przed leczeniem protetycznym może prowadzić do szeregu negatywnych konsekwencji dla pacjenta. Może to obejmować:

• niepotrzebny ból i dyskomfort,
• długotrwałe problemy zdrowotne,
• utratę funkcji jamy ustnej.

Na przykład, jeśli nie zostaną zdiagnozowane istniejące choroby przyzębia, protezy mogą powodować dalsze uszkodzenia tkanek miękkich i kości. Może to z kolei prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych i konieczności dalszych, bardziej inwazyjnych zabiegów.

Z punktu widzenia odpowiedzialności prawnej, lekarz, który nie przeprowadza właściwej diagnostyki, może być pociągnięty do odpowiedzialności na podstawie przepisów prawa cywilnego. Pacjent ma prawo domagać się odszkodowania za szkody poniesione w wyniku niewłaściwego leczenia. W przypadku, gdy brak diagnostyki prowadzi do poważnego uszczerbku na zdrowiu, pacjent może także złożyć skargę do:

• Rzecznika Praw Pacjenta,
• właściwego okręgowego sądu lekarskiego,

co może skutkować postępowaniem dyscyplinarnym przeciwko lekarzowi.

Podsumowując, brak właściwej diagnostyki przed rozpoczęciem leczenia jest poważnym naruszeniem praw pacjenta. Pacjent ma prawo do:

• świadczeń zdrowotnych na najwyższym możliwym poziomie,
• pełnej informacji o swoim stanie zdrowia i dostępnych metodach leczenia.

Niedopełnienie tych obowiązków przez lekarza może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych dla pacjenta oraz odpowiedzialności prawnej i zawodowej dla lekarza. W celu zapewnienia przestrzegania praw pacjenta lekarze muszą przeprowadzać dokładną diagnostykę przed podjęciem jakiegokolwiek leczenia protetycznego. Ma to zagwarantować skuteczność i bezpieczeństwo terapii.

Brak diagnostyki jako naruszenie Kodeksu Etyki Lekarskiej

Brak odpowiedniej diagnostyki może również stanowić naruszenie przepisów Kodeksu Etyki Lekarskiej. Kodeks ten określa standardy postępowania i obowiązki moralne, jakimi powinni kierować się lekarze w swojej praktyce zawodowej. Przestrzeganie tych zasad jest kluczowe dla utrzymania zaufania pacjentów oraz jakości opieki medycznej. Nakłada m.in. na lekarzy obowiązek:

• postępowania zgodnie z aktualną wiedzą medyczną,
• dbałości o dobro pacjenta.

W szczególności art. 2 Kodeksu Etyki Lekarskiej mówi, że lekarz powinien:

• zawsze postępować z należytą starannością,
• wykorzystywać dostępne środki diagnostyczne i terapeutyczne w sposób najbardziej skuteczny i bezpieczny dla pacjenta.

Brak właściwej diagnostyki przed leczeniem protetycznym jest zatem bezpośrednim naruszeniem tego zapisu.

Dodatkowo artykuł 4 Kodeksu Etyki Lekarskiej stwierdza, że podstawowym celem działania lekarza powinno być dobro pacjenta. Wymaga to nie tylko znajomości nowoczesnych metod diagnostycznych i leczniczych, ale także ich właściwego stosowania. Brak diagnostyki oznacza, że lekarz nie wypełnia swojej podstawowej funkcji polegającej na ochronie zdrowia pacjenta. Może to prowadzić do nieadekwatnego leczenia i poważnych konsekwencji zdrowotnych.

Należy również zwrócić uwagę na art. 13. Mówi on, że lekarz powinien unikać wszelkich działań, które mogą narażać pacjenta na niepotrzebne ryzyko. Brak odpowiedniej diagnostyki przed rozpoczęciem leczenia protetycznego naraża pacjenta na ryzyko:

• niepowodzenia leczenia,
• komplikacji zdrowotnych,
• dodatkowych interwencji medycznych,

które mogłyby być uniknięte przy odpowiednim rozpoznaniu problemu.

Kodeks Etyki Lekarskiej w art. 10 podkreśla także znaczenie pełnej i rzetelnej informacji przekazywanej pacjentowi. Lekarz jest zobowiązany do informowania pacjenta o stanie jego zdrowia, proponowanych metodach leczenia oraz możliwych następstwach ich zastosowania. Bez dokładnej diagnostyki lekarz nie jest w stanie dostarczyć pacjentowi pełnej i wiarygodnej informacji, co stanowi naruszenie tego artykułu.

Konsekwencje naruszenia Kodeksu Etyki Lekarskiej mogą być poważne zarówno dla pacjenta, jak i dla lekarza. Pacjent, który nie otrzymał odpowiedniej diagnostyki, może doświadczyć niepotrzebnego bólu, dyskomfortu oraz komplikacji zdrowotnych. Ponadto brak właściwej diagnostyki może prowadzić do utraty zaufania pacjentów do systemu opieki zdrowotnej oraz do samego lekarza.

Dla lekarza, naruszenie Kodeksu Etyki Lekarskiej może skutkować odpowiedzialnością zawodową. Lekarze, którzy nie przestrzegają zasad etyki zawodowej, mogą zostać pociągnięci do odpowiedzialności przez organy samorządu lekarskiego. Postępowania dyscyplinarne mogą prowadzić do sankcji, takich jak:

• nagana,
• zawieszenie w prawie wykonywania zawodu,
• a w skrajnych przypadkach nawet do odebrania prawa wykonywania zawodu.

Podsumowując, brak właściwej diagnostyki przed rozpoczęciem leczenia stanowi poważne naruszenie Kodeksu Etyki Lekarskiej. Jest to działanie sprzeczne z zasadami aktualnej wiedzy medycznej, dobrą praktyką lekarską oraz obowiązkiem informacyjnym wobec pacjenta. Lekarze muszą przestrzegać wysokich standardów diagnostycznych, aby zapewnić bezpieczeństwo i skuteczność leczenia oraz utrzymać zaufanie pacjentów do systemu opieki zdrowotnej.

Potencjalne konsekwencje zdrowotne braku diagnostyki

Brak odpowiedniej diagnostyki przed rozpoczęciem leczenia protetycznego może mieć różnorodne konsekwencje. Po pierwsze, może dojść do niewłaściwego zakwalifikowania pacjenta do leczenia protetycznego, co może skutkować nieadekwatnym doborem protezy. Na przykład, nieprzeprowadzenie szczegółowego badania stanu kości szczęki i żuchwy może prowadzić do założenia protezy na niewystarczająco stabilnym podłożu kostnym. W konsekwencji proteza może być niewłaściwie dopasowana. Prowadzi to do dyskomfortu pacjenta, a także może skutkować dalszymi komplikacjami zdrowotnymi, takimi jak zanik kości czy uszkodzenia błony śluzowej.

Kolejnym problemem związanym z brakiem odpowiedniej diagnostyki jest ryzyko pominięcia istotnych schorzeń, które mogą wpływać na powodzenie leczenia protetycznego. Przykładem może być nieujawniona choroba przyzębia. Jeśli nie zostanie zdiagnozowana i wyleczona przed rozpoczęciem leczenia protetycznego, może prowadzić do szybkiego poluzowania się protezy i konieczności ponownego leczenia. Również niezidentyfikowane problemy ze zgryzem mogą powodować, że nowa proteza będzie niewłaściwie obciążana. Prowadzi to do jej uszkodzenia oraz dyskomfortu pacjenta.

Proces diagnostyczny powinien obejmować dokładne badanie kliniczne, wywiad medyczny, a także niezbędne badania obrazowe, takie jak pantomogram czy tomografia komputerowa. Współczesne technologie diagnostyczne, takie jak skanowanie 3D, pozwalają na precyzyjne planowanie leczenia protetycznego. Minimalizuje to ryzyko błędów i poprawia wyniki leczenia. Diagnostyka powinna również uwzględniać ocenę ogólnego stanu zdrowia pacjenta, w tym chorób ogólnoustrojowych, które mogą wpływać na proces gojenia się oraz integracji protezy.

Przestrzeganie odpowiednich procedur diagnostycznych jest również związane z kwestią zgody pacjenta na leczenie. Zgodnie z art. 31 ust. 1 wspomnianej ustawy, lekarz ma obowiązek poinformować pacjenta o:

• stanie jego zdrowia,
• rozpoznaniu,
• proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych,
• następstwach ich zastosowania lub zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniach.

Brak dostatecznej diagnostyki i pełnej informacji może skutkować niewłaściwą zgodą pacjenta, co może prowadzić do dalszych konsekwencji prawnych dla lekarza. Dodatkowo lekarz może być pociągnięty do odpowiedzialności cywilnej za szkody poniesione przez pacjenta wskutek niewłaściwego leczenia.

Wyrok z uzasadnieniem Sądu Rejonowego dla Łodzi — Widzewa w sprawie nieprawidłowego leczenia protetycznego

W sprawie VIII C 1261/20 dotyczącej powództwa o zapłatę odszkodowania i zadośćuczynienia z tytułu nieprawidłowego leczenia protetycznego Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi zasądził na rzecz powódki kwotę 45.753,19 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie. Ustalił ponadto odpowiedzialność pozwanych za przyszłe skutki leczenia.

Leczenie protetyczne było nieprawidłowo zaplanowane i przeprowadzone. Ząb, który był osłabiony po leczeniu kanałowym, został błędnie zakwalifikowany jako filar mostu. Doprowadziło to do jego przeciążenia. Mosty oparte na innych zębach również były źle zaplanowane, co prowadziło do nadmiernego obciążenia filarów zębowych. Przed leczeniem nie wykonano odpowiednich badań diagnostycznych, takich jak RTG zębów filarowych. W przypadku powódki nie została ona także poinformowana o konieczności szlifowania zębów górnych oraz leczenia endodontycznego.

Oszlifowanie zębów górnych zostało wykonane nieprawidłowo, co spowodowało trwałe uszkodzenie zębów przeciwstawnych i dolegliwości bólowe. Korekta zgryzu została przeprowadzona po zacementowaniu mostów, co jest błędem, ponieważ powinna zostać wykonana przed pobraniem wycisków.

Skutki nieprawidłowego leczenia obejmowały znaczny ból i dyskomfort, co wymagało leczenia naprawczego u innych specjalistów, w tym leczenia kanałowego i zastosowania implantów. Niektóre dolegliwości bólowe były związane z nieprawidłową pracą protetyczną, a inne z powikłaniami pod koronami, które mogły wynikać zarówno z błędu lekarza, jak i typowych powikłań zabiegu. Sąd uznał, że w przypadku powódki doszło do szkody w wyniku nieprawidłowo przeprowadzonego leczenia protetycznego i zasądził na jej rzecz odszkodowanie oraz zadośćuczynienie.

Podsumowanie

Podsumowując, brak właściwej diagnostyki przed rozpoczęciem leczenia protetycznego jest nie tylko niezgodny z przepisami prawa. Także może prowadzić do licznych powikłań zdrowotnych i prawnych. Dla zapewnienia skuteczności leczenia oraz bezpieczeństwa pacjenta lekarz stomatolog musi przeprowadzić kompleksową diagnostykę. Pozwoli ona na dokładne zaplanowanie i realizację procedur protetycznych. Tylko wtedy można zapewnić pacjentowi optymalne warunki leczenia oraz minimalizować ryzyko wystąpienia powikłań.

Niezależnie od ścieżki postępowania, by uzyskać odszkodowanie za błąd medyczny, kluczowa jest współpraca z kompetentnym prawnikiem.

Kancelaria radcy prawnego dr Tymoteusz Zych w ramach świadczonych usług pomoże w dochodzeniu Państwa praw w związku z błędami medycznymi.

Zapraszamy do kontaktu pod numerem telefonu 794 670 078.