Plan leczenia protetycznego to kluczowy element skutecznej rekonstrukcji uzębienia. Jego regularna aktualizacja jest niezbędna, aby dostosować terapię do zmieniającego się stanu zdrowia pacjenta. Brak aktualizacji może prowadzić do nieprawidłowego dopasowania uzupełnień, dyskomfortu, a nawet pogorszenia zdrowia jamy ustnej.
Jeśli od ostatniej wizyty minęło więcej niż 6–12 miesięcy, warto skonsultować się z protetykiem. Wszelkie zmiany w zgryzie, nowe dolegliwości czy problemy z protezą to sygnały, że aktualizacja planu może być konieczna.
Proces leczenia protetycznego często rozciąga się na wiele miesięcy, a nawet lat. W tym czasie mogą wystąpić różnorodne okoliczności wpływające na realizację początkowego planu leczenia, takie jak:
Brak aktualizacji planu leczenia protetycznego w toku leczenia i jego dostosowania do takich okoliczności może narazić pacjenta na:
Lekarz dentysta jest zobowiązany do prowadzenia i aktualizowania dokumentacji medycznej oraz dostosowywania leczenia do stanu zdrowia pacjenta. Odpowiada, jeśli:
Do zawodu stomatologa stosuje się art. 4 ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty, który wskazuje, że lekarz ma obowiązek wykonywać zawód zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, dostępnymi mu metodami, środkami zapobiegania, rozpoznawania i leczenia chorób, zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz z należytą starannością. Zawinione odejście od tego standardu może wiązać się z odpowiedzialnością cywilną stomatologa.
Staranność należyta to taka, która jest ogólnie wymagana w stosunkach danego rodzaju. Obiektywne uchybienie tym wymaganiom częściowo odpowiada pojęciu błędu medycznego, choć niedochowanie należytej staranności w leczeniu może być również skutkiem uchybień niemedycznych.
Niedochowanie należytej staranności jest utożsamiane z niedbalstwem, czyli z formą winy nieumyślnej, aczkolwiek występuje tylko wtedy, gdy uchybieniu towarzyszy niewłaściwe nastawienie subiektywne – nieuwaga, lekceważenie czy też nieuzasadniony pośpiech. Wina nieumyślna zachodzi wtedy, gdy sprawca szkody przewiduje wprawdzie możliwość wystąpienia szkodliwego skutku, lecz bezpodstawnie przypuszcza, że go uniknie, albo też nie przewiduje możliwości nastąpienia skutku, choć powinien i może to przewidzieć.
Jest to postać winy definiowana przez doktrynę jako niedbalstwo, równoznaczne z niezachowaniem należytej staranności. Do oceny, kiedy ma się do czynienia z winą w postaci niedbalstwa, decydujące znaczenie ma miernik w postaci staranności, jaki przyjmuje się za wzór prawidłowego postępowania.
W tym celu należy umieścić model wzorcowy w okolicznościach, w jakich działał sprawca, biorąc pod uwagę warunki udzielenia świadczeń zdrowotnych. Jeżeli porównanie postępowania określonego lekarza z przyjętym dla niego standardem działania wypadnie na niekorzyść sprawcy (gdyż wzorcowy dobry lekarz w identycznych okolicznościach uniknąłby popełnienia błędu medycznego), można przyjąć, że określone działanie ma charakter zawiniony a wykonanie świadczenia było wadliwe.
Możliwe jest dochodzenie praw, jeśli w wyniku nieaktualnego planu leczenia stomatologicznego:
Lekarze dentyści należą do grupy wysokiego ryzyka zawodowego, szczególnie gdy wykonują świadczenia z zakresu endodoncji, protetyki czy stomatologii estetycznej. To właśnie tego rodzaju świadczenia są przedmiotem największej liczby spraw sądowych, jakie zakładają niezadowoleni pacjenci z powodu – ich zdaniem – wadliwie wykonanych usług stomatologicznych. Poniżej zaprezentowane zostały wybrane orzeczenia w celu zilustrowania, jakiego typu roszczenia wysuwają pacjenci względem lekarzy.
Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w wyroku z dnia 29 kwietnia 2022 r. (sygn. akt I C 384/20) rozpoznał sprawę z powództwa J.S. przeciwko Towarzystwu (…) S.A. w W. i lekarzowi ortodoncie K.W. dotyczącą zadośćuczynienia i odszkodowania za szkody wynikłe z nieprawidłowego leczenia ortodontycznego. Sąd zasądził solidarnie od pozwanych na rzecz powódki 25 000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, 5 010 zł tytułem odszkodowania za poniesione koszty leczenia oraz ustawowe odsetki od tych kwot. W pozostałym zakresie powództwo zostało oddalone. Koszty procesu rozdzielono zgodnie z zasadą słuszności.
Sąd stwierdził, że leczenie ortodontyczne prowadzone przez pozwanego K.W. było niezgodne z zasadami sztuki medycznej oraz aktualną wiedzą medyczną. Pozwany nie przeprowadził szczegółowej diagnostyki, która powinna obejmować zdjęcia RTG cefalometryczne, niezbędne do oceny stanu uzębienia i planowania leczenia. Niedopełnienie tego obowiązku uniemożliwiło prawidłowe oszacowanie ryzyk związanych z leczeniem i wpłynęło na dalsze komplikacje. W trakcie leczenia pojawiły się istotne problemy, takie jak:
których pozwany nie uwzględnił w planie leczenia. Kontynuował przy tym stosowanie zbyt dużych sił w aparacie ortodontycznym. Mimo pojawiających się niepożądanych efektów pozwany nie zmodyfikował działań terapeutycznych i nie podjął odpowiednich kroków w celu ograniczenia szkód.
Plan leczenia przedstawiony powódce był nieprecyzyjny i nie zawierał szczegółowych informacji o:
Powódka nie została poinformowana o ryzykach związanych z wychyleniem siekaczy i o możliwości zmiany założeń leczenia. To dodatkowo obciążało pozwanego. Sąd ustalił, że działania pozwanego były niezgodne z wymogami należytej staranności oraz naruszyły prawa pacjenta do świadczeń zdrowotnych zgodnych z aktualną wiedzą medyczną.
Na podstawie opinii biegłych, dowodów z dokumentacji medycznej oraz zeznań świadków sąd uznał, że leczenie prowadzone przez K.W. było przyczyną komplikacji zdrowotnych powódki, w tym znacznego dyskomfortu fizycznego i psychicznego. Powódka musiała kontynuować leczenie u innego specjalisty, ponosząc dodatkowe koszty. Sąd podkreślił, że ostatecznie korekta uzębienia została przeprowadzona, a rokowania co do stanu zdrowia powódki są pomyślne. Wyrok opierał się na przepisach kodeksu cywilnego dotyczących odpowiedzialności deliktowej (art. 415 k.c.), naprawienia szkody (art. 444 § 1 k.c.), zadośćuczynienia za krzywdę (art. 445 § 1 k.c.) oraz ochrony praw pacjenta (art. 4 ust. 1 ustawy o prawach pacjenta w związku z art. 448 k.c.). Solidarną odpowiedzialność pozwanych sąd uzasadnił także przepisami dotyczącymi ubezpieczeń obowiązkowych (art. 9 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych).
Zaniedbanie lekarza polegające na braku aktualizacji planu leczenia protetycznego może pociągać za sobą poważne konsekwencje. Pogłębiona analiza dokumentacji medycznej pozwoli na skrupulatną ocenę powstałych nieprawidłowości oraz wybór odpowiedniego rozwiązania prawnego.
Kancelaria Radcy Prawnego dr Tymoteusz Zych w ramach świadczonych usług pomoże w dochodzeniu Państwa praw w związku z błędami medycznymi.
Zapraszamy do kontaktu pod numerem telefonu 726 003 505.
Skontaktuj się z nami!
Zostaw swój telefon, a oddzwonimy do Ciebie, by udzielić pomocy Tobie lub Twoim bliskim.
Kontakt Brak aktualizacji planu leczenia protetycznego Plan leczenia protetycznego to kluczowy element skutecznej rekonstrukcji uzębienia. Jego regularna aktualizacja jest niezbędna, aby dostosować terapię do zmieniającego się stanu zdrowia pacjenta. Brak aktualizacji może prowadzić […]
Wypis ze szpitala z wysokim wskaźnikiem CRP Możliwość wypisu pacjenta z zakładu leczniczego lub podmiotu leczniczego została przewidziana w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, stanowi, że pacjenta można wypisać: […]
Czy można wykorzystać prywatną opinię biegłego w postępowaniu sądowym? W praktyce obrotu prawnego coraz częściej pojawia się pytanie o dopuszczalność i skuteczność wykorzystywania tzw. prywatnych opinii biegłych w postępowaniach sądowych. Pojęcie prywatnej opinii biegłego i jej status […]