Lekarze dentyści należą do grupy wysokiego ryzyka zawodowego, szczególnie gdy wykonują świadczenia z zakresu endodoncji, protetyki czy stomatologii estetycznej. To właśnie tego rodzaju świadczenia są przedmiotem największej liczby spraw sądowych, jakie zakładają niezadowoleni pacjenci z powodu – ich zdaniem – wadliwie wykonanych usług stomatologicznych. Poniżej zaprezentowane zostały wybrane orzeczenia w celu zilustrowania, jakiego typu roszczenia wysuwają pacjenci względem lekarzy.
Wskutek braku aktualizacji planu leczenia może nastąpić postęp chorób jamy ustnej. Nieleczona próchnica może prowadzić do zapalenia miazgi, ropni oraz konieczności ekstrakcji, zaś nieleczone choroby przyzębia mogą skutkować utratą zębów oraz wpływać na zdrowie ogólnoustrojowe.
Zastosowane wcześniej procedury wskutek braku aktualizacji planu leczenia mogą okazać się nieskuteczne. Stałe uzupełnienia protetyczne mogą wymagać korekty lub wymiany. Leczenie ortodontyczne wymaga ciągłej kontroli i dostosowania planu.
Powyższe okoliczności powodują zwiększone ryzyko powikłań zdrowotnych. Infekcje jamy istnej mogą wpływać na układ sercowo-naczyniowy, np. zapalenie wsierdzia, a u pacjentów przewlekle chorych nieaktualny plan leczenia może zaostrzyć stan choroby.
Lekarz dentysta jest zobowiązany do prowadzenia i aktualizowania dokumentacji medycznej oraz dostosowywania leczenia do stanu zdrowia pacjenta. Odpowiada, jeśli:
Do zawodu stomatologa stosuje się art. 4 ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty, który wskazuje, że lekarz ma obowiązek wykonywać zawód zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, dostępnymi mu metodami, środkami zapobiegania, rozpoznawania i leczenia chorób, zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz z należytą starannością. Zawinione odejście od tego standardu może wiązać się z odpowiedzialnością cywilną stomatologa.
Każdy lekarz zobowiązany jest dokładać wszelkich starań, by osiągnąć zamierzony rezultat. Nie odpowiada on za brak pomyślnego wyniku leczenia, który ze względu na nie zawsze jednakową reakcję organizmu czy stopień zaawansowania choroby nigdy nie może być absolutnie pewny. Do zobowiązań ciążących na lekarzach nie należy „wyleczenie”, bo przecież takiego efektu nie jest w stanie zagwarantować żaden lekarz.
Staranność należyta to taka, która jest ogólnie wymagana w stosunkach danego rodzaju. Obiektywne uchybienie tym wymaganiom częściowo odpowiada pojęciu błędu medycznego, choć niedochowanie należytej staranności w leczeniu może być również skutkiem uchybień niemedycznych. Niedochowanie należytej staranności jest utożsamiane z niedbalstwem, czyli z formą winy nieumyślnej, aczkolwiek występuje tylko wtedy, gdy uchybieniu towarzyszy niewłaściwe nastawienie subiektywne – nieuwaga, lekceważenie czy też nieuzasadniony pośpiech.
Wina nieumyślna zachodzi wtedy, gdy sprawca szkody przewiduje wprawdzie możliwość wystąpienia szkodliwego skutku, lecz bezpodstawnie przypuszcza, że go uniknie, albo też nie przewiduje możliwości nastąpienia skutku, choć powinien i może to przewidzieć.
Jest to postać winy definiowana przez doktrynę jako niedbalstwo, równoznaczne z niezachowaniem należytej staranności. Do oceny, kiedy ma się do czynienia z winą w postaci niedbalstwa, decydujące znaczenie ma miernik w postaci staranności, jaki przyjmuje się za wzór prawidłowego postępowania.
W tym celu należy umieścić model wzorcowy w okolicznościach, w jakich działał sprawca, biorąc pod uwagę warunki udzielenia świadczeń zdrowotnych. Jeżeli porównanie postępowania określonego lekarza z przyjętym dla niego standardem działania wypadnie na niekorzyść sprawcy (gdyż wzorcowy dobry lekarz w identycznych okolicznościach uniknąłby popełnienia błędu medycznego), można przyjąć, że określone działanie ma charakter zawiniony a wykonanie świadczenia było wadliwe.
Dzięki stałej obserwacji pacjenta, aktualizowaniu planu leczenia stomatologicznego, wykonywaniu badań radiologicznych, możliwe jest jak najbardziej precyzyjne osiągnięcie oczekiwanego efektu, a także spełnienie oczekiwań pacjenta. Jest to o tyle istotne, że lekarz nie jest w stanie w 100% przewidzieć, jak potoczy się leczenie danego pacjenta, gdyż zawsze mogą nastąpić okoliczności, wskutek których wprowadzenie zmian będzie konieczne.
W toku leczenia stomatologicznego można dowiedzieć się faktów, które nie były znane w początkowej fazie leczenia lub podczas jego planowania. Dlatego tak ważne jest stałe obserwowanie pacjenta, przeprowadzanie wywiadu oraz szczegółowych badań, a także aktualizacja planu leczenia.
Wadliwy plan może prowadzić do nieprawidłowego ustawienia zębów, bólu, a nawet utraty zębów i uszkodzenia stawów żuchwowych. Podobnie w protetyce, niewłaściwe zaplanowanie prac może skutkować nieprawidłowym obciążeniem pozostałych zębów, co prowadzi do ich przyspieszonego zużycia lub uszkodzenia.
Możliwe jest dochodzenie praw, jeśli w wyniku nieaktualnego planu leczenia stomatologicznego:
Błąd w leczeniu pacjenta przez lekarza stomatologa może prowadzić do powstania szkody na zdrowiu pacjenta.
Prowadzone przez lekarza leczenie pacjenta często jest niezgodne z wymogami staranności i nauką medyczną.
Pacjent może wtedy dochodzić odszkodowania i zadośćuczynienia za błąd medyczny.
Błąd stomatologa — odszkodowanie:
Aby odszkodowanie za błąd medyczny dentysty mogło zostać przyznane, muszą pojawić się łącznie następujące przesłanki:
W stanie faktycznym niniejszej sprawy sąd dostrzegł błąd medyczny lekarza polegający przede wszystkim na:
Tak liczne błędy stanowiły podstawę do przyznania pacjentce przez sąd:
Jeśli naprawa albo wymiana protezy będzie niemożliwa lub będzie wymagała nadmiernych kosztów, a także w sytuacji, gdy stomatolog nie dokona naprawy/wymiany w odpowiednim czasie, naprawa/wymiana narażałaby pacjenta na znaczne niedogodności, pacjent ma prawo domagać się stosownego obniżenia ceny albo — jeśli wada jest istotna — odstąpić od umowy i żądać zwrotu zapłaconej ceny.
Pacjent ma prawo żądać zwrotu kosztów kolejnego leczenia, których nie poniósłby w przypadku prawidłowego leczenia stomatologicznego, jeśli wskutek wadliwego leczenia, które zakwalifikować można jako błąd medyczny, był zmuszony ponownie poddać się dodatkowemu leczeniu.
Ponadto pacjent ma prawo żądać utraconych dochodów w następstwie ewentualnej niezdolności do pracy i przebywania na zwolnieniu lekarskim, a także do zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę, będącą skutkiem cierpień fizycznych i psychicznych, jakich doznał wskutek wadliwego leczenia.
Zaniedbanie lekarza polegające na braku aktualizacji planu leczenia stomatologicznego może pociągać za sobą poważne konsekwencje. Pogłębiona analiza dokumentacji medycznej pozwoli na skrupulatną ocenę powstałych nieprawidłowości oraz wybór odpowiedniego rozwiązania prawnego.
Kancelaria Radcy Prawnego dr Tymoteusz Zych w ramach świadczonych usług pomoże w dochodzeniu Państwa praw w związku z błędami medycznymi.
Zapraszamy do kontaktu pod numerem telefonu 726 003 505.
Skontaktuj się z nami!
Zostaw swój telefon, a oddzwonimy do Ciebie, by udzielić pomocy Tobie lub Twoim bliskim.
Kontakt
Bezprawne zastosowanie przymusu wobec pacjenta Zagadnienie bezprawnego zastosowania przymusu wobec pacjenta stanowi jeden z najbardziej delikatnych obszarów prawa medycznego. W realiach praktyki klinicznej oraz instytucjonalnej coraz częściej dochodzi do sytuacji, w których interwencje wobec pacjenta budzą […]
Od czasu do czasu w mediach pojawiają się doniesienia o superbakteriach, które są odporne na znane antybiotyki oraz stanowią duże zagrożenie dla pacjentów i personelu. Należy do nich bakteria New Delhi. Czym jest bakteria New Delhi? Bakteria New Delhi […]
Błędy medyczne — statystyki Błędy medyczne to poważny problem, który może dotknąć każdego pacjenta – niezależnie od wieku czy stanu zdrowia. Statystyki pokazują, że pomyłki w diagnostyce, leczeniu czy opiece medycznej występują częściej, niż mogłoby się wydawać. Warto […]