Brak profilaktyki przeciwzakażeniowej staphylococcus haemolyticus (gronkowiec)

Brak profilaktyki przeciwko zakażeniom szpitalnym stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia pacjentów, zwłaszcza tych po operacjach. Infekcja może wywołać groźne skutki i znacząco wydłużyć leczenie. Dobre praktyki higieniczne są niezbędne, by chronić pacjentów i zapewnić im bezpieczne warunki leczenia.

Czym jest staphylococcus haemolyticus?

Tobakteria należąca do rodzaju gronkowców, które naturalnie żyją na skórze i błonach śluzowych człowieka. Zazwyczaj jest nieszkodliwa, ale w niektórych sytuacjach może powodować choroby. 

Bakteria ta może stać się groźnym patogenem oportunistycznym, szczególnie w warunkach szpitalnych.

Zakażenia bakterią są szczególnie niebezpieczne dla osób z obniżoną odpornością oraz pacjentów z wszczepionymi urządzeniami medycznymi, takimi jak:

• cewniki naczyniowe i moczowe,
• protezy stawowe,
• zastawki serca.

Zakażenie szpitalne gronkowcem

Bakterię można spotkać w środowisku szpitalnym, gdzie stanowi duży problem ze względu na swoją oporność na antybiotyki.

Zakażenie gronkowcem może mieć trudny przebieg i stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia. 

Zakażenie może powodować:

• zapalenie wsierdzia (błony wewnętrznej serca),
• infekcje ran, kości, stawów i układu moczowego,
• zapalenie otrzewnej,
• sepsę. 

Zakażenie szpitalne gronkowcem – leczenie

Zakażenie zazwyczaj ma miejsce, gdy bakteria dostanie się do organizmu przez uszkodzoną skórę lub błony śluzowe, szczególnie w przypadku osłabienia odporności albo obecności ciał obcych (cewników, protez). Może się to wydarzyć poprzez:

• kontakt z zakażoną skórą lub błonami śluzowymi,
• kontakt z zanieczyszczonymi narzędziami medycznymi, środowiskiem szpitalnym, nieodpowiednią higieną.

Staphylococcus haemolyticus jest trudny do leczenia, ponieważ często jest odporny na antybiotyki, w tym metycylinę. Bakteria ta potrafi tworzyć tzw. biofilm – warstwę chroniącą ją przed lekami, co znacząco utrudnia leczenie. 

Szczególnie niebezpieczny jest szczep MRSH (Metycylinooporny Staphylococcus haemolyticus), który nie reaguje na zwykłe leki. Leczenie zakażeń tą bakterią zwykle wymaga stosowania innych, silniejszych antybiotyków. Wybór odpowiedniego leku zależy od wyników antybiogramu, który pokazuje, który lek będzie skuteczny w danym przypadku.

Brak profilaktyki przeciwko zakażeniom – aspekty prawne (konieczność dezynfekcji i sterylizacji)

Należy zwrócić uwagę na regulacje prawne dotyczące zapobieganiu zakażeniom w placówkach szpitalnych.

Należą do nich:

1) Ustawa z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta

Pacjent ma prawo do leczenia opartego na aktualnej wiedzy medycznej oraz do pomocy, gdy leczenie nie jest prawidłowe. Zgodnie z artykułem 8 tej ustawy, pacjent ma prawo do opieki, która zapewnia mu bezpieczeństwo. Obejmuje to także zmniejszanie ryzyka zakażeń szpitalnych.

2) Ustawa z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi

Ustawa ta nakłada obowiązki na podmioty lecznicze. Dotyczą one między innymi:

• monitorowania i raportowania przypadków zakażeń,
• prowadzenia działań zapobiegawczych, takich jak stosowanie odpowiednich procedur:
  • higienicznych,
  • dezynfekcyjnych.

W tym kontekście warto zaznaczyć, jak ważny może być brak odpowiedniej profilaktyki. Źródłem infekcji mogą być złe praktyki higieniczne personelu lub zanieczyszczone środowisko szpitalne.

Personel medyczny powinien nosić odpowiednią odzież ochronną, w tym jednorazowe rękawiczki. Należy przestrzegać procedur utrzymania czystości, dezynfekcji oraz noszenia odzieży ochronnej, które mają na celu przede wszystkim ochronę pacjentów. Kolejnym ważnym źródłem zakażeń są powierzchnie i sprzęty używane w placówce. Mogą być one zanieczyszczone patogenami, zwłaszcza jeśli procedury dezynfekcji nie są przestrzegane. 

Zakażenie gronkowcem – gdzie szukać pomocy?

Pacjenci, u których stwierdzono zakażenie gronkowcem w wyniku pobytu w szpitalu, mogą domagać się odszkodowania i zadośćuczynienia za wyrządzoną krzywdę.

Aby to zrobić, trzeba wykazać, że zakażenie było wynikiem błędów personelu lub szpitala oraz wykazać szkodę, czyli negatywne następstwa zakażenia. Należy też wykazać, że do zakażenia doszło w szpitalu. Pomocne mogą być opinie biegłych lub przykłady innych zakażeń w tej samej placówce. W sprawach o błąd lekarski i inne błędy medyczne sądy wymagają ustalenia „prawdopodobieństwa wysokiego stopnia” związku przyczynowego, nie pewności (zasada ta wyrażona jest m.in. w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 23 października 2002 r. – II CKN 1185/00). 

Wysokość odszkodowania obejmuje m.in. koszty leczenia, leków, sprzętu medycznego, a także straty związane z niemożliwością pracy. Pacjent musi udowodnić rozmiar szkody.

Oprócz odszkodowania można ubiegać się o zadośćuczynienie za krzywdę. Jego wysokość zależy od stopnia krzywdy i oceny sądu. Czasem można ubiegać się o rentę, jeśli choroba skutkuje utratą zdolności do pracy lub niepełnosprawnością.

Wyrok z uzasadnieniem Sądu Apelacyjnego w Krakowie – I ACa 215/19

Sąd Apelacyjny oddalił apelację i utrzymał w mocy wyrok sądu okręgowego, który:

• przyznał pacjentce kwotę 80 502,97 zł z tytułu zadośćuczynienia,
• ustalił, że strona pozwana ponosi odpowiedzialność za skutki nieprawidłowego leczenia i diagnostyki powódki. 

Sprawa dotyczyła pacjentki przyjętej do szpitala na planowaną operację usunięcia mięśniaków macicy. Zabieg odbył się bez problemów, a po operacji stan zdrowia pacjentki był dobry. Jednak już na sali przedoperacyjnej powódka nieświadomie defekowała popłuczyny po drugim wlewie, w związku z czym musiała skorzystać z toalety. Po powrocie do sali zauważyła, że zabrudzoną przez nią pościel przykryto podkładem. Po wykonaniu badań po zabiegu okazało się, że pacjentka została zakażona bakterią staphylococcus haemolitycus oraz Enterococcus faecalis i E.coli.

Sąd uznał, że za zakażenie miejsca operowanego ponosił odpowiedzialność personel szpitala. Zakażenie było wynikiem braku zachowania przez personel medyczny należytej staranności podczas dezynfekcji skóry. Powódce należało się zadośćuczynienie ze względu na rozstrój zdrowia, jak i naruszenia praw pacjenta ze względu na brak udzielenia powódce informacji o jej stanie zdrowia. Sąd apelacyjny podkreślił, że zadośćuczynienie obejmuje zarówno cierpienia fizyczne, jak i sferę psychiczną poszkodowanego. Odrzucił też zarzut apelacji, że kwota 80 tys. złotych jest w tym przypadku niewspółmierna.

Podsumowanie

Zakażenie gronkowcem to częsty problem u pacjentów hospitalizowanych. Jego skutki zależą od rodzaju bakterii, stanu zdrowia pacjenta i miejsca zakażenia. Najtrudniej leczyć gronkowca opornego na antybiotyki, jak staphylococcus haemolyticus, który jest powszechnie spotykany w szpitalach.

Należy podkreślić, że szpital ma obowiązek zapobiegać zakażeniom poprzez zapewnienie odpowiedniej higieny oraz stosowanie właściwych procedur podczas zabiegów.

Jeśli podejrzewamy, że zakażenie miało miejsce w szpitalu, warto skontaktować się z kancelarią prawną, która pomoże dochodzić naszych praw. Kancelaria Radcy Prawnego dr Tymoteusz Zych w ramach świadczonych usług udzieli pomocy w dochodzeniu Państwa praw związanych z błędami medycznymi. 

Zapraszamy do kontaktu pod numerem telefonu 726 003 505.