Złamanie kości skroniowej

Złamanie kości skroniowej to poważny uraz, który może znacząco wpłynąć na zdrowie, jakość życia i zdolność do pracy. Osoby, które doznały takiego urazu w wyniku wypadku, mają prawo ubiegać się o odszkodowanie. 

Kość skroniowa to ważny element czaszki, odpowiedzialny m.in. za ochronę mózgu oraz wspomaganie funkcji słuchowych i równowagi. Złamanie tej kości może wystąpić na skutek:

• Wypadków komunikacyjnych,
• Upadków z wysokości,
• Uderzeń w głowę,
• Wypadków przy pracy.

Objawy złamania kości skroniowej obejmują m.in. ból, zawroty głowy, utratę słuchu, problemy z równowagą, a nawet trwałe uszkodzenia neurologiczne.

Diagnostyka złamania kości skroniowej

Zwykle obejmuje wykonanie badania TK z opcją wysokiej rozdzielczości (HR CT – high resolution computed tomography). Pozwala ona na uwidocznienie szczeliny złamania i możliwość prześledzenia jej przebiegu (ucho środkowe i wewnętrzne). W obrazie TK w jamie bębenkowej oraz w wyrostku sutkowatym może być widoczny krwiak. Nie należy zapominać, że złamaniu kości skroniowej mogą towarzyszyć także obrażenia mózgowia. W takim przypadku bardziej szczegółowym badaniem jest rezonans magnetyczny. Z powodu ciężkiego stanu chorego dalsza szczegółowa diagnostyka w pierwszych godzinach urazu staje się niemożliwa. Po opanowaniu stanu zagrożenia życia i odzyskaniu przez chorego przytomności dalsza diagnostyka laryngologiczna obejmuje:

• Wywiad obecność niedosłuchu lub głuchoty, zawrotów głowy, nudności, wymiotów oraz szumów usznych;
• Badanie słuchu: próby stroikowe przy łóżku chorego, oraz badania audiometryczne audiometria tonalna, OAE, badanie potencjałów słuchowych wywołanych z pnia mózgu (ABR);
• Badanie obwodowego narządu równowagi: badanie obecności oczopląsu;
• Badanie czynności nerwu twarzowego.

Postępowanie przy złamaniu kości skroniowej

Chory z powodu ciężkiego stanu ogólnego i nierzadko towarzyszących innych obrażeń jest hospitalizowany na oddziale OIOM. Rola otolaryngologa sprowadza się do opanowania krwawienia z ucha (założenie jałowego setonu usznego) oraz codziennych opatrunków usznych. Ważna jest codzienna wymiana opatrunków i obserwacja wycieków z ucha i stwierdzenia pojawienia się lub w dniach późniejszych ustępowania płynotoku usznego. W przypadku niedowładu nerwu twarzowego wykonuje się na oddziale laryngologicznym operację odbarczenia nerwu twarzowego, która polega na uwolnieniu pnia nerwu od uciskającego odłamu kostnego. W przypadku rozerwania błony bębenkowej wykonuje się operację plastyczną błony bębenkowej z jej odtworzeniem (myringoplastyka).

W ostrym stanie chory wymaga podawania antybiotyków drogą dożylną, aby zapobiec rozprzestrzenieniu się ewentualnego zakażenia do wnętrza jamy czaszki oraz leków przeciwobrzękowych (mannitol). Nieodzowna jest także konsultacja neurologiczna, neurochirurgiczna oraz okulistyczna, celem wykluczenia ewentualnych powikłań wewnątrzczaszkowych.

Wyrok Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 3 listopada 2017 r. o sygn. akt I C 211/14

Na skutek wypadku u powoda doszło do złamania przedniotylnej ściany kanału słuchowego zewnętrznego lewego, złamania przedniej ściany zatoki szczękowej prawej. Urazy te nie spowodowały trwałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Nie stwierdzono zniekształcenia szkieletu kostnego i chrzęstnego twarzy. Złamanie ściany kanału słuchowego zewnętrznego lewego nie spowodowało dolegliwości podmiotowych. 

W obrębie twarzoczaszki powód doznał złamania wyrostka zębodołowego szczęki z widocznym przemieszczeniem zębów w odcinku przednim. Stwierdzono obustronne zwichnięcie stawów skroniowo – żuchwowych, złamanie główki prawego stawu skroniowo – żuchwowego, złamanie ścian kostnych przewodu słuchowego zewnętrznego lewego, obecność płynu w obu zatokach szczękowych, złamanie (bez przemieszczenia) trzonu żuchwy para sagitalnie po stronie prawej. Powód stracił ząb 11, odnośnie zębów 21 i 22 leżących poza łukiem rokowania są złe, stwierdzono zgryz otwarty, wyraźnie seplenienie, widoczne blizny: pionową przed małżowiną uszną prawą i poziomą w okolicy podbródkowej, obie o długości 5 cm.

W związku ze wskazanymi wyżej obrażeniami powód doznał łącznie 16% uszczerbku na zdrowiu, w tym z tytułu oszpecenia bez zaburzeń funkcji – 5%, z tytułu utraty zębów – siekaczy – za każdy ząb 1%, 10% w związku ze złamaniem szczęki, żuchwy z zaburzeniami mowy.

Sąd zasądził kwotę 105 000 zł z ustawowymi odsetkami tytułem zadośćuczynienia na rzecz powoda.

Od czego zależy wysokość odszkodowania?

Kwota odszkodowania za złamanie kości skroniowej zależy od kilku czynników:

• Rozmiar obrażeń – Czy uraz wymagał operacji? Czy pozostawił trwały uszczerbek na zdrowiu?
• Czas leczenia i rehabilitacji – Im dłuższy okres rekonwalescencji, tym wyższe odszkodowanie?
• Skutki zdrowotne – Czy uraz wpłynął na zdolność do pracy lub codzienne funkcjonowanie?
• Koszty leczenia – Wliczają się tutaj koszty leków, wizyt lekarskich, zabiegów czy rehabilitacji?
• Straty finansowe – Można ubiegać się o rekompensatę za utracone dochody w okresie niezdolności do pracy.

Podsumowanie

Odszkodowanie za złamanie kości skroniowej może być kluczowe dla pokrycia kosztów leczenia, rehabilitacji oraz rekompensaty za straty finansowe. Aby skutecznie dochodzić swoich praw, warto skonsultować się z doświadczonym prawnikiem, który udzieli wsparcia prawnego w postępowaniu.

Kancelaria radcy prawnego dr Tymoteusz Zych pomoże w dochodzeniu Państwa praw w związku z błędami medycznymi.

Zapraszamy do kontaktu pod numerem telefonu 726 003 505.