Brak diagnozy uszkodzenia nerwu

Brak diagnozy uszkodzenia nerwu może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych dla pacjenta oraz implikacji prawnych dla lekarza prowadzącego. Uszkodzenia nerwów mogą wynikać z różnych przyczyn, takich jak urazy mechaniczne, choroby przewlekłe, operacje chirurgiczne czy naciski na nerwy. Brak właściwej diagnozy i odpowiedniego leczenia może prowadzić do:

• trwałych uszkodzeń,
• bólu,
• ograniczeń ruchowych,
• innych powikłań, które znacząco obniżają jakość życia pacjenta.

Z medycznego punktu widzenia, badania diagnostyczne uszkodzenia nerwu opierają się na:

• szczegółowym wywiadzie,
• badaniu fizykalnym,
• dodatkowych badaniach diagnostycznych, takich jak:
  • elektromiografia (EMG),
  • obrazowanie rezonansem magnetycznym (MRI).

Ignorowanie symptomów, które mogą wskazywać na uszkodzenie nerwu, lub błędna interpretacja wyników badań może skutkować niewłaściwym leczeniem.

Operacja a zabieg chirurgiczny

Możliwość uszkodzenia nerwu podczas operacji i zabiegu chirurgicznego jest zagadnieniem, które wymaga rozróżnienia z uwagi na różnice w charakterze tych procedur. Operacja i zabieg chirurgiczny, choć często używane zamiennie, mają swoje specyficzne cechy, które wpływają na ryzyko uszkodzenia nerwów.

Operacje to skomplikowane procedury medyczne, które zazwyczaj przeprowadzane są w warunkach szpitalnych pod pełnym znieczuleniem ogólnym. Są to długotrwałe i inwazyjne interwencje, które często dotyczą głębszych struktur anatomicznych. Przykłady takich operacji to operacje kręgosłupa, mózgu, serca, czy narządów wewnętrznych. Ryzyko uszkodzenia nerwu podczas operacji jest znaczące z kilku powodów. Po pierwsze, głębokość i skala interwencji zwiększają prawdopodobieństwo kontaktu z nerwami. Po drugie, operacje te wymagają często użycia skomplikowanych narzędzi i technik, co może prowadzić do przypadkowego uszkodzenia nerwów. W przypadku operacji, ryzyko to może być zminimalizowane poprzez dokładne planowanie, zaawansowane techniki obrazowania przedoperacyjnego oraz wysoką precyzję wykonania zabiegu.

Zabiegi chirurgiczne, z kolei, są mniej inwazyjne i często wykonywane w warunkach ambulatoryjnych lub w krótkotrwałym znieczuleniu miejscowym. Przykłady to ekstrakcje zębów, małe zabiegi dermatologiczne, czy artroskopie. Mimo że zabiegi te są mniej skomplikowane, ryzyko uszkodzenia nerwu nadal istnieje, zwłaszcza jeśli dotyczą obszarów o dużym zagęszczeniu nerwów, takich jak twarz, dłonie czy stopy. W takich przypadkach precyzja i doświadczenie chirurga są kluczowe w minimalizowaniu ryzyka.

Różnica między operacją a zabiegiem chirurgicznym pod względem możliwości uszkodzenia nerwu polega więc głównie na skali i inwazyjności procedury. Operacje wiążą się z większym ryzykiem uszkodzenia głębiej położonych nerwów, podczas gdy zabiegi chirurgiczne, choć mniej inwazyjne, mogą skutkować uszkodzeniem nerwów powierzchownych.

Obowiązki informacyjne wobec pacjenta

Uszkodzenie nerwu podczas zabiegu medycznego może być wynikiem naturalnego ryzyka związanego z procedurą, jak również może prowadzić do odpowiedzialności podmiotu medycznego, jeśli spełnione są określone warunki. Kluc+-zowym elementem w ocenie odpowiedzialności jest analiza dwóch aspektów: informowania pacjenta o możliwych konsekwencjach zabiegu oraz staranności lekarza przeprowadzającego procedurę.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, lekarz ma obowiązek poinformowania pacjenta w sposób przystępny o:

• stanie zdrowia,
• rozpoznaniu,
• proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych,
• możliwych następstwach zastosowania lub zaniechania tych metod.

W kontekście procedur, które mogą wiązać się z ryzykiem uszkodzenia nerwów, obowiązkiem lekarza jest wyraźne i zrozumiałe przedstawienie pacjentowi tych ryzyk. Powinno to być udokumentowane w zgodzie na procedurę medyczną. Jeśli pacjent nie został dostatecznie poinformowany o możliwości uszkodzenia nerwu, a taki skutek wystąpi, istnieje podstawa do uznania odpowiedzialności lekarza za naruszenie prawa do świadomej zgody.

Brak diagnozy uszkodzenia nerwów jako błąd medyczny

Z prawnego punktu widzenia, brak diagnozy uszkodzenia nerwu może być kwalifikowany jako błąd w sztuce medycznej. Jest on kwalifikowany jako szkoda wyrządzona przez czyn niedozwolony, o którym mowa w art. 415 kodeksu cywilnego. W takim przypadku pacjent ma prawo dochodzić swoich roszczeń na drodze sądowej, żądając:

• odszkodowania za poniesione straty,
• zadośćuczynienia za doznane krzywdy.

Konieczne jest jednak udowodnienie, że lekarz:

• nie dochował należytej staranności,
• działając w sposób niezgodny z aktualnym stanem wiedzy medycznej, przyczynił się do powstania szkody.

Brak diagnozy uszkodzenia nerwu jako naruszenie Kodeksu Etyki Lekarskiej

Zgodnie z art. 8 Kodeksu Etyki Lekarskiej, lekarz ma obowiązek wykonywać swoje obowiązki z należytą starannością oraz zgodnie z aktualnym stanem wiedzy medycznej. Oznacza to, że lekarz powinien przeprowadzić wszystkie niezbędne badania diagnostyczne, aby postawić prawidłową diagnozę. W przypadku podejrzenia uszkodzenia nerwu, zaniechanie takich badań może być uznane za naruszenie tych obowiązków.

Należy również zwrócić uwagę na art. 30 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Nakłada on na lekarza obowiązek udzielania pacjentowi świadczeń zdrowotnych zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz zgodnie z aktualną wiedzą medyczną. Brak diagnozy uszkodzenia nerwu może być więc traktowany jako naruszenie tego przepisu. W konsekwencji może to prowadzić do odpowiedzialności zawodowej lekarza przed sądem lekarskim. Lekarze, u których stwierdzono błędy w diagnostyce, mogą być poddani postępowaniu dyscyplinarnemu przed odpowiednimi izbami lekarskimi. W skrajnych przypadkach może dojść do zawieszenia prawa wykonywania zawodu lub jego całkowitej utraty.

Dochodzenie praw w przypadku braku diagnozy uszkodzenia nerwu może wymagać powołania biegłego

Pacjent, który padł ofiarą błędu diagnostycznego, ma prawo do dochodzenia swoich praw na drodze sądowej. W ramach postępowania sądowego konieczne jest jednak udowodnienie związku przyczynowego między działaniem lub zaniechaniem lekarza a powstałą szkodą. Często niezbędne jest powołanie biegłego sądowego. Ma on ocenić:

• czy działania lekarza były zgodne z aktualnym stanem wiedzy medycznej,
• czy można było uniknąć powstania szkody przy dochowaniu należytej staranności.

Uszkodzenie nerwu w wyniku błędu medycznego

W dniu 31 grudnia 2020 r. (sygnatura: II C 2205/20), Sąd Okręgowy w Łodzi, II Wydział Cywilny, rozpatrzył sprawę dotyczącą powoda F. B., który doznał nadkłykciowego złamania kości ramiennej lewej.  Podczas hospitalizacji wykonano repozycję złamania i założono szynę gipsową. Powikłania obejmowały zaburzenia ukrwienia i czucia ręki. Stało się to przyczyną przykurczu Volkmanna i neuropatii uciskowej nerwów pośrodkowego i łokciowego. Powód wniósł o zadośćuczynienie i odszkodowanie, argumentując, że nieprawidłowe leczenie spowodowało uszkodzenie nerwów. Sąd uznał związek przyczynowy zaniedbania w leczeniu i zasądził od pozwanego:

• 100.000 zł zadośćuczynienia,
• 8.000 zł odszkodowania,
• 1.500 zł miesięcznej renty na przyszłość.

Brak diagnozy uszkodzenia nerwu — podsumowanie

W świetle powyższych rozważań niezwykle istotne jest, aby lekarze przykładali najwyższą wagę do właściwej diagnozy uszkodzeń nerwów. Regularne szkolenia i aktualizacja wiedzy medycznej są kluczowe, aby zminimalizować ryzyko błędów diagnostycznych. Pacjenci natomiast powinni być świadomi swoich praw i w przypadku wątpliwości co do postawionej w wyniku badania diagnozy:

• zasięgać opinii innych specjalistów,
• podejmować kroki prawne w celu ochrony swoich interesów zdrowotnych.

TZ Law wspiera ofiary błędów medycznych

Niezależnie od ścieżki postępowania, by uzyskać odszkodowanie za błąd w diagnozie i uszkodzenie nerwu, kluczowa jest współpraca z kompetentnym prawnikiem.

Zespół kancelarii radcy prawnego dr Tymoteusz Zych w ramach świadczonych usług pomoże w dochodzeniu Państwa praw w związku z błędami medycznymi.

Zapraszamy do kontaktu pod numerem telefonu 726 003 505.