Aquafilling to procedura estetyczna, której głównym celem jest powiększenie i modelowanie różnych części ciała, najczęściej biustu oraz pośladków.
Pomimo wielu pozytywnych efektów, jakie może przynieść, niesie za sobą również ryzyko powikłań. Te mogą obejmować infekcje, przemieszczanie się materiału wypełniającego, deformacje tkanki oraz reakcje alergiczne.
Pacjenci, którzy doświadczyli negatywnych skutków po zastosowaniu metody aquafilling, mogą mieć prawo do ubiegania się o odszkodowanie. Proces ten może być skomplikowany i wymagać:
Zgodnie z polskim prawem, pacjent poszkodowany w wyniku nieprawidłowo wykonanej procedury medycznej może ubiegać się o odszkodowanie. Odbywa się to na podstawie przepisów zawartych w kodeksie cywilnym (art. 415 i nast.). Mówią one ogólnie o odpowiedzialności za czyny niedozwolone, które obejmują także błędy w leczeniu.
Jednocześnie, na podstawie art. 448 kodeksu cywilnego, pacjent ma prawo żądać zadośćuczynienia za doznane krzywdy. Oznacza to nie tylko odszkodowanie za straty materialne, ale także rekompensatę za cierpienie fizyczne i psychiczne. Warto podkreślić, że zadośćuczynienie to jest niezależne od odszkodowania za ewentualne straty materialne.
Proces dochodzenia roszczeń może rozpocząć się od etapu pozasądowego. Obejmuje on bezpośrednie negocjacje z lekarzem bądź kliniką, które przeprowadzały zabieg.
Jeśli te rozmowy nie przyniosą rezultatu, kolejnym krokiem jest droga sądowa. W takiej sytuacji, zgromadzenie odpowiedniej dokumentacji medycznej, w tym:
będzie miało kluczowe znaczenie.
Warto także pamiętać, że w prawie polskim istnieje reguła ciężaru dowodowego. Zgodnie z nią to strona poszkodowana musi udowodnić, iż doznała szkody. Trzeba także wykazać, że doszło do niej w wyniku określonego zdarzenia lub działania. W przypadku procedur medycznych, jak aquafilling, może to wymagać udowodnienia, że powikłania są bezpośrednio związane z zabiegiem. Nie mogą one wynikać z innych przyczyn.
Dochodzenie swoich praw w sprawach o błędy medyczne jest procesem złożonym i wymagającym. Istnieją jednak konkretne kroki, które można podjąć, aby zwiększyć skuteczność tego procesu.
Zbieranie dokumentacji medycznej jest pierwszym i kluczowym krokiem w ocenie, czy doszło w danej sprawie do błędu medycznego. Pozwala również ocenić czy należne jest odszkodowanie i zadośćuczynienie za błąd. Należy zgromadzić wszystkie zapisy leczenia, w tym:
Konsultacja z niezależnym ekspertem medycznym jest ważna. Pozwala ona ocenić, czy standardy medyczne zostały naruszone, a w konsekwencji czy doszło do błędu medycznego. Porada prawna od osoby specjalizującej się w prawach pacjenta jest niezbędna do:
Zgłaszanie szkody do placówki medycznej, gdzie doszło do błędu, może przyspieszyć odszkodowanie i zadośćuczynienie za błąd medyczny. W przypadku braku porozumienia, wszczęcie postępowania cywilnego jest kolejnym krokiem. W pozwie należy precyzyjnie przedstawić dowody, w tym:
Ważne jest rzetelne przedstawienie skutków błędu, w tym:
Procesy sądowe mogą trwać długo, więc ważny jest monitoring postępowania i kontakt z prawnikiem. W pozwie należy określić wysokość odszkodowania i zadośćuczynienia, oparte na stratach i kosztach leczenia (odszkodowanie) oraz doznanej krzywdzie (zadośćuczynienie). W przypadku niekorzystnego wyroku możliwa jest apelacja.
Konsekwencje prawne nieprawidłowego leczenia obejmują szereg aspektów prawnych, które dotyczą zarówno odpowiedzialności cywilnej, jak i karnej. W kontekście prawa polskiego istotne są przepisy zawarte w:
Pokrzywdzony może dochodzić swoich praw, ubiegając się o: odszkodowanie, zadośćuczynienie i rentę.
Odszkodowanie jest przyznaną kwotą pieniężną, która ma pokryć wyrządzoną szkodę. Zadośćuczynienie jest ekwiwalentem pieniężnym za doznaną krzywdę (szkoda na osobie). Renta przyznawana jest, jeżeli sytuacja poszkodowanego wskutek szkody pogorszyła się, lub zwiększyły się jego potrzeby.
Powstanie odpowiedzialności cywilnej, zgodnie z art. 415 kodeksu cywilnego, jest uwarunkowane spełnieniem przesłanek:
Przy czym, sprawca ponosi odpowiedzialność za normalne następstwa działania lub zaniechania. Związek przyczynowy wymaga jedynie uprawdopodobnienia, czyli wskazania o wysokim prawdopodobieństwie następstw działania lub zaniechania.
Porządkując, odszkodowanie otrzymywane jest jako zwrot kosztów, które ponieśliśmy w związku z nieprawidłowym leczeniem. Zadośćuczynienie za błąd medyczny należne jest jako rekompensata za krzywdę. Renta przyznawana jest jako świadczenie comiesięczne, wskutek utraty źródła dochodu lub zwiększenia potrzeb.
Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. 2011 Nr 112 poz. 654 z późn. zm.), podmioty wykonujące działalność leczniczą są obowiązane do zawarcia umowy ubezpieczenia OC. Ubezpieczenie to obejmuje zarówno szkody wynikłe z niewłaściwego wykonania zawodu, jak i te, które powstały w wyniku zaniechania wymaganych działań.
Istotnym elementem ubezpieczeń OC w zawodach medycznych jest zakres ich pokrycia. W świetle art. 30 wymienionej ustawy minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia dla lekarzy, pielęgniarek, położnych oraz innych zawodów medycznych jest corocznie ustalana przez Ministra Zdrowia. Oznacza to, że kwota, do której ubezpieczyciel pokrywa szkody, jest z góry określona. Podlega ona regularnym aktualizacjom, co ma na celu dostosowanie jej do zmieniających się realiów rynkowych i medycznych.
Ubezpieczenie OC ma na celu nie tylko ochronę majątkową pracowników medycznych przed konsekwencjami finansowymi ewentualnych roszczeń. Również zapewnia wsparcie prawne w przypadku postępowania sądowego. Jest to szczególnie istotne w kontekście rosnącej liczby spraw sądowych dotyczących błędów w sztuce medycznej. W ramach ubezpieczenia, lekarze i inni pracownicy medyczni mogą liczyć na pomoc prawną. Jest to nieocenione w sytuacjach, gdy muszą stawić czoła zarówno aspektom prawnym, jak i emocjonalnym związanym z postępowaniami sądowymi.
Kolejnym istotnym aspektem ubezpieczenia OC jest fakt, iż obejmuje ono nie tylko samego ubezpieczonego. Dotyczy ono również szkody wyrządzone przez osoby, za które odpowiada zawodowo. Przykładowo dotyczy to zdarzeń podczas wykonywania procedur medycznych przez studentów medycyny pod nadzorem lekarza. Jest to ważne ze względu na charakter pracy w sektorze zdrowia. Dochodzi tam często do współpracy między różnymi specjalistami i asystentami.
Warto również wspomnieć, że oprócz obowiązkowego ubezpieczenia OC pracownicy medyczni mogą decydować się na dodatkowe ubezpieczenia. Należy do nich ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej zawodowej. Takie ubezpieczenia często oferują szerszy zakres ochrony i wyższe sumy gwarancyjne. Może to być istotne w przypadku specjalistów wykonujących bardziej ryzykowne procedury medyczne.
Podsumowując, ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej w zawodach medycznych stanowi kluczowy element systemu ochrony zdrowia. Chroni ono pracowników medycznych przed finansowymi konsekwencjami ewentualnych błędów zawodowych. Zapewnia również bezpieczeństwo pacjentów, którzy w przypadku szkody mogą liczyć na adekwatne odszkodowanie. Jest to zatem element budujący zaufanie społeczne do sektora medycznego, jednocześnie podnoszący standardy wykonywanych usług zdrowotnych.
Błąd lekarski oznacza nieumyślne działanie lub zaniechanie lekarza, które doprowadziło do:
Warunkiem odpowiedzialności karnej za błąd lekarski jest nieumyślność działania lub zaniechania. Dla przykładu umyślne spowodowanie śmierci będzie zabójstwem i nie ma mowy o błędzie medycznym.
Najczęstszymi typami czynów zabronionych związanych z błędami lekarskimi są:
Kara więzienia za błąd lekarski może grozić medykowi, jeżeli pomiędzy jego zachowaniem a śmiercią pacjenta zaistnieje związek przyczynowy. Ponadto, zachowanie lekarza musi być sprzeczne z aktualną wiedzą i praktyką medyczną. Jeżeli skutku w postaci śmierci nie dało się obiektywnie przewidzieć, to lekarz nie odpowie karnie. Nieumyślne spowodowanie śmierci zagrożone jest pozbawieniem wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Odpowiedzialność za błąd medyczny może być konsekwencją nie tylko śmierci pacjenta, lecz również uszczerbku na jego zdrowiu.
Narażenie na niebezpieczeństwo (art. 160 kodeksu karnego)
Odpowiedzialność z art. 160 k.k. powstaje, gdy brak jest podstaw, aby pociągnąć go do odpowiedzialności za skutek w postaci:
Jeżeli zachowanie lekarza
ale mimo to
to taki stan bezpośredniego zagrożenia stanowi samoistną podstawę odpowiedzialności karnej.
W tym wypadku skutek w postaci śmierci lub uszczerbku na zdrowiu nie zależy już od działania lekarza.
Maksymalna kara pozbawienia wolności w przypadku tego przestępstwa to aż 5 lat.
Podstawowymi trybami odpowiedzialności lekarzy są postępowanie cywilne oraz karne. Odpowiedzialność dyscyplinarna jest równoległym trybem odpowiedzialności, właściwej dla zawodów zaufania publicznego. Dochodzi się jej za działanie sprzeczne z:
Stronami postępowania są pokrzywdzony oraz lekarz, którego dotyczy sprawa. W postępowaniu przed sądem lekarskim stroną jest również rzecznik odpowiedzialności zawodowej.
Zakres przedmiotowy odpowiedzialności zawodowej lekarza jest bardzo rozległy. Zwłaszcza że KEL, jak i również ustawy co do zasady nie określają czynów zabronionych, a jedynie wskazują, jak należy postępować.
Sąd lekarski może orzec wobec lekarza następujące kary:
W postanowieniu Sądu Najwyższego — Izba Karna z dnia 26 maja 2021 r., sygn. I KK 23/21, skład orzekający analizował sprawę dotyczącą lekarza dentysty, A. K., który przeprowadził zabieg powiększenia piersi przy użyciu preparatu Aquafilling, bez posiadania odpowiednich kwalifikacji. Sąd Najwyższy w swoim postanowieniu rozważał, czy taki zabieg może być uznany za świadczenie zdrowotne w świetle polskiego prawa. Uznano, że pojęcie świadczeń zdrowotnych obejmuje nie tylko działania służące bezpośredniemu leczeniu, ale również inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub specjalnych przepisów. Sąd podkreślił, że zabiegi medycyny estetycznej, takie jak aplikacja Aquafilling, mogą być uznane za świadczenia zdrowotne, gdy są wykonane przez osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje. W przypadku A. K. przeprowadzenie zabiegu poza zakresem kwalifikacji lekarza dentysty naruszyło przepisy prawa i zostało uznane za przewinienie zawodowe. Kasacja wniesiona przez obrońcę A. K. została oddalona, a oskarżona została obciążona kosztami postępowania kasacyjnego.
Sprawa dotyczyła błędu medycznego po operacji artroskopowej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego stawu kolanowego prawego u pacjentki. Sąd Apelacyjny w Poznaniu wyrokiem z 25 listopada 2020 r., sygn. I ACa 491/20, LEX nr 3273383, uznał, że niezastosowanie profilaktycznej antybiotykoterapii przed zabiegiem było błędem medycznym. Powódka zakażona została bakterią paciorkowca. Spowodowało to konieczność dwóch dodatkowych zabiegów oraz wydłużenie okresu rekonwalescencji. Sąd zasądził zadośćuczynienie oraz odszkodowanie za dodatkowe cierpienia i ból, a także za koszty leczenia i rehabilitacji.
W 2022 r. rozpoznawano sprawę dentysty oskarżonego o niewłaściwe postępowanie zawodowe. W pierwszej instancji zarzucano mu niewykorzystanie odpowiednich narzędzi dentystycznych i niedostateczną dokumentację medyczną, co miało skutkować niepowodzeniem leczenia. Jednak po apelacji Naczelny Sąd Lekarski uniewinnił dentystę od zarzutów dotyczących leczenia. Stwierdził też, że dokumentacja zawierała wystarczające szczegóły terapii, a zarzuty dotyczące zarządzania dokumentacją uznano za drobne wykroczenie.
Podsumowując, każdy przypadek powikłań po zabiegu aquafilling jest inny i wymaga indywidualnej oceny. Osoby poszkodowane powinny skonsultować się z prawnikiem specjalizującym się w prawie medycznym. Pomoże on ocenić szanse na uzyskanie odszkodowania oraz doradzi najlepszą strategię działania. Proces dochodzenia odszkodowania może być długi i wymagający. Jest to jednak ważny krok w kierunku zadośćuczynienia za doznane krzywdy i cierpienia.
Skontaktuj się z nami!
Zostaw swój telefon, a oddzwonimy do Ciebie, by udzielić pomocy Tobie lub Twoim bliskim.
Kontakt
Waga zagadnienia nieuzasadnionego wypisu ze szpitala Nieuzasadniony wypis ze szpitala to problematyczne zagadnienie, które dotyczy zarówno pacjentów, jak i personelu medycznego. W kontekście prawnym tego rodzaju działanie może prowadzić do poważnych konsekwencji. Miałyby one miejsce zarówno […]
Sepsa w szpitalu może powstać np. w wyniku zakażenia szpitalnego w trakcie leczenia Sepsa, często nazywana posocznicą, jest poważnym stanem medycznym, który wynika z reakcji organizmu na infekcję. Może prowadzić do znacznego uszczerbku na zdrowiu, a nawet śmierci. Z tego względu, kiedy […]
Przedłużenie prawa wykonywania zawodu lekarza dla obywateli Ukrainy Temat przedłużenia prawa wykonywania zawodu lekarza przez obywateli Ukrainy nabiera szczególnego znaczenia. Dzieje się tak w obliczu rosnącego zapotrzebowania na usługi medyczne w Polsce. Dzieje się to szczególnie […]